Kömürden Kara Günler!

Manisa-Soma

Göz göre göre yaşanan faciayı unutma, unutturma…

Bakarken canım yanıyor, içim acıyor!
Şuan yaşanan acılar zaten dayanılmaz!
Tüm yaşamları çile içinde geçen insanların yüzlerine bir bakın her çilenin izleri var yüzlerinde, bakışlarında!
Ve ölümle burun buruna iken dahi içimizi acıtan, ciğerimizi yakan her sözlerinde!
Elleri, yüzleri, gözleri kapkara olan bu güzel gönülleri unutma!
Yaşama tutunabilmek için sıra ile nefes alan bu canları unutma!
Ustabaşımız ezan okudu, cenaze namazımızı kıldık diyen yaralıları unutma!
Ölümü birlikte bekleyip, sarılarak ölüm uykusuna dalan bu canları unutma!
Cansız bedenlere ulaşmak için günlerce kapılarda bekleyen bu acılı insanları unutma!
Bu cansız bedenlerin madenden çıkarılmadan madenin kapatılma ihtimali olduğunu unutma!
Acılı insanlara atılan tekmeleri, tokatları unutma!
Somalı’nın yüreğindeki ateşi tomayla söndürmeye çalıştıklarını unutma!

Bir bakan, oğlunun gözaltına alındığını TV’den öğrenmesi ne kadar acı değil mi?
Peki yüzlerce kişi oğlunun, babasının, kardeşinin, eşinin cansız bedenini ekrandan gördü, görüyor… Bu ne kadar acı olabilir ki?!!!
Bakarken canım çok yanıyor, dayanamıyorum… Ama bakıyorum! Bakmaya devam ediyorum, canım Ülkemde insan hayatı ne kadar ucuz olduğunu tekrar tekrar görüyorum. Ve diyorum ki bu acılara neden olanlar;
İşçilerin can güvenliğini dikkate almayanlar!
Denetimleri yapmayanlar!
Yaşam odalarını koymayanlar, koydurtmayanlar!
Rant sevdası peşinde olanlar!
İnsan hayatını önemsemeyenler!
Yerin onlarca metre altında kalan bu canlar, nasıl yaşama tutunmak için sıra ile nefes almak zorunda kaldılar ise…Bu canlar sizin yakanızı bu dünyada da öbür dünyada da bırakmayacak…
Umarım ki önce hukuk önünde cezalandırılacaksınız!
Bu dünyada ise bunca karanın içinde parlayan gözleriyle kabusunuz olacak yitip giden bu canlar!

Bunca karanın içinde parlayan gözleriyle kabusunuz olacak yitip giden bu canlar!